 U kent vast het populaire VTM programma ‘Mijn Restaurant’?! Verschillende duo’s worden gevolgd op hun queeste om de winnaar te worden van hun eigen restaurant. Reality TV met heel wat emotie en lekker eten. Dat laatste is iets wat veel mensen met voedselallergie aan zich moeten laten voorbijgaan. Een problematiek die nog veel te vaak onderschat wordt door de allergievrije medemens. Uit eigen ervaring weet ik dat je als restaurantbezoeker met een voedselallergie vaak ten onrechte aanzien wordt als de lastige klant. Nog vaker zijn restauranthouders niet echt bewust van de mogelijke ongemakken en gevaren. Ideale gelegenheid om de deelnemers te onderwerpen aan onze eigen test en even aandacht te geven aan deze problematiek. Als eerste gingen we in samenwerking met het productiehuis Kanakna op bezoek in Oostende! Onze dappere reporter (er zijn altijd risico’s natuurlijk) Miet ging voor ons op onderzoek en legde Ghislaine en Pieter op de rooster… |
Enkele weken geleden kreeg ik een email van Gunter van Allergienet met de vraag of ik niet geïnteresseerd was om een bezoekje te brengen aan 1 van de restaurants van het VTM-programma ‘Mijn Restaurant’ in het kader van voedselallergieën. In eerste instantie zag ik mezelf niet als de uitgelezen kandidaat omdat ik op een niet levensbedreigende manier reageer op voedselallergenen. Maar Gunter dacht daar anders over. Eigenlijk was ik net de ‘beste’ kandidaat want als het restaurant geen rekening zou houden met mijn allergieën, dan zou ik wel een eczeemopstoot krijgen, maar ik zou niet in shock geraken of dergelijke.
 Vorige week kreeg ik dan het bericht dat ik in de ‘Red pepper’ in Oostende mocht gaan eten. In eerste instantie stond er niemand echt te springen om met mij mee te gaan. Maar uiteindelijk offerde mijn moeder zich op. Op zaterdag 26 april was het dan zover. Met een klein hartje stapten we binnen in de red pepper om al onmiddellijk tot de constatatie te komen dat er niet gereserveerd was onder mijn naam. Omdat ik als mystery guest voor het productiehuis optrad, leek het mij niet echt zinvol om dit te zeggen want dan was er niet veel ‘mystery’ meer aan. Vervolgens ging de ober het reservatieboek halen. Klaarblijkelijk was er dus toch gereserveerd onder de naam van het productiehuis. De eerste hindernis was al genomen. We kregen een tafeltje dicht bij de keuken. Maar goed ook. Want als je vooraan aan de straatkant zat, was de privacy ver te zoeken. We leken wel vissen in een aquarium. Op een gegeven moment kon je de kleur van het trottoir nog niet meer zien omdat het zo vol stond met mensen. Na enige tijd gewacht te hebben, kwamen ze onze menukeuze opnemen. Veel keus was er eigenlijk niet aan. Voor ons was er maar 1 menu (ik weet niet of dat voor de andere gasten ook zo was). Als voorgerecht was er Sint-Jakobsnootjes met asperges, als hoofdgerecht had je de keuze tussen vlees met aardappelen en vis met tagliatelle (weliswaar met groentjes erbij) en als nagerecht een stukje chocoladecake met een bolletje ijs. Nadat de ober ons de menu had voorgesteld, gaf ik mijn allergiekaartje van Allergienet af waarop vermeld stond voor welke voedingsstoffen ik allergisch was (aardappel, aardbei, kiwi en alle soorten noten incl. amandel). De ober verzekerde me dat hier rekening mee zou gehouden worden en overliep nog eens de menu om zeker te zijn dat de verschillende gangen geen enkele van deze voedingsstoffen zouden bevatten. Hij zei onmiddellijk dat de saus voor de asperges niet gebonden was met aardappelzetmeel. Voor het hoofdgerecht kon ik beter kiezen voor de vis omdat bij het vlees aardappel zat. Het nagerecht zou normaal gezien geen probleem zijn. Toen hij onze bestelling doorgaf aan de kok, hoorde ik dat hij alles nog eens aan het overlopen was om zeker te zijn dat er geen enkele van de allergenen in mijn eten zouden zitten.  Enkele minuten later kwam de cameraploeg van het productiehuis met de vraag of we onze bestelling nog eens opnieuw konden doorgeven zodat ze het konden filmen. Toen we de eerste maal onze bestelling doorgaven was er namelijk geen cameraploeg te bespeuren. De zenuwen begonnen alweer op te komen toen ik dit hoorde. Zodoende deden we onze bestelling opnieuw met een reusachtige camera in mijn gezicht. Deze keer zei de ober dat erbij het nagerecht wel aardbei en kiwi geserveerd werd. Als alternatief kon ik kiezen voor eventueel een dame blanche. Maar ik had zo een zin in chocoladecake dat ik vroeg of ze het fruit er niet gewoon af konden laten. Dat bleek geen probleem te zijn. Enkele minuten later kwam de cameraploeg terug om nog wat algemene vragen te stellen over mijn voedselallergieën ed. Daarbij heb ik nog eens extra in de verf gezet hoe moeilijk het is om met allergieën te leven, vooral als het levensbedreigend wordt. Spijtig genoeg hebben ze deze opnamen nooit getoond in het programma. Het zou anders een ideale gelegenheid geweest zijn om aan de maatschappij kenbaar te maken dat leven met allergieën echt niet simpel is. Je weet pas wat het is als je het zelf hebt. Maar nu terug naar de bewuste avond. Na nog enige tijd gewacht te hebben (iets wat we veel hebben moeten doen die avond) kregen we dan ons voorgerecht geserveerd. Dit was om duimen en vingers van af te likken. De asperges smolten in je mond en het sausje was zéér fijn van smaak. Vlak voor het opdienen van het hoofdgerecht kwam de ober ons melden dat ik geen brood meer kon krijgen omdat er noten in verwerkt zaten. Het feit dat er geen ander brood in huis was, vond ik wel spijtig. Maar ik was al blij dat ze het op voorhand zeiden en dat gaf toch ook wel aan dat hun brood vers was. Vervolgens kwam de hoofdschotel. Deze was ook wel lekker, maar niet zo verfijnd van smaak als het voorgerecht. En ook hier geen problemen met voedingsstoffen waar ik een allergie voor heb. Maar dan kwam het nagerecht. Hier hebben we onze duimen en vingers nóg meer van afgelikt. Er was ook geen aardbei of kiwi te bespeuren, zelfs geen spoor ervan. Na de maaltijd heb ik niets gevoeld van een allergische reactie, ook niet de dagen nadien. Dus kort samengevat, dit restaurantbezoek was voor mij een positieve ervaring. |