Kerstmis, oudejaar, met vrienden iets vieren vaak draait het om eten, maar voor mensen met voedselbeperkingen is dit niet altijd even leuk.
Mensen met een beperkt voedingspatroon – vanwege allergieën of gezondheidsproblemen voelen zich meer eenzaam als ze niet kunnen delen in wat anderen eten, zo blijkt uit nieuw onderzoek van Cornell University.
“Ondanks het feit dat ze fysiek aanwezig zijn bij anderen, voelen mensen met een voedselbeperking zich buitengesloten omdat ze niet in staat zijn om deel te nemen aan binding tijdens de maaltijd,” zei Kaitlin Woolley, universitair docent marketing aan de Samuel Curtis Johnson Graduate School of Management en hoofdauteur van het onderzoek.
Uit zeven onderzoeken en gecontroleerde experimenten bleek dat voedselbeperkingen eenzaamheid voorspelden bij zowel kinderen als volwassenen.
Het onderzoek biedt ook het eerste bewijs, zei Woolley, dat het hebben van een voedselbeperking verhoogde eenzaamheid veroorzaakt. Bijvoorbeeld, in één experiment verhoogde het aanwijzen van onbeperkte individuen om een voedselbeperking te ervaren, gemelde gevoelens van eenzaamheid. Dat suggereert dat dergelijke gevoelens niet worden veroorzaakt door non-food problemen of beperkt zijn tot kieskeurige eters, zei Woolley.
Verder bewijs kwam uit een onderzoek onder waarnemers van de Joodse feestdag van Pesach. Toen ze tijdens de vakantie werden herinnerd aan het gezuurde voedsel waar ze samen met anderen niet van konden genieten, nam de eenzaamheid van de deelnemers toe. Maar binnen hun eigen, eveneens beperkte groep, voelden ze een sterkere band.
Bonding tijdens maaltijden is een inherent sociale ervaring, merkt Woolley op. In eerder onderzoek ontdekte ze dat vreemden zich meer verbonden voelden en op elkaar vertrouwden wanneer ze hetzelfde voedsel deelden, en het eten van voedsel van dezelfde maaltijd verhoogde de samenwerking tussen vreemden.
Maar wanneer ze worden beperkt in het delen van de maaltijd, lijden mensen aan ‘voedselzorgen’, zei Woolley. Ze maken zich zorgen over wat ze kunnen eten en hoe anderen hen zouden kunnen beoordelen omdat ze er niet bij horen.
Die zorgen genereerden een mate van eenzaamheid vergelijkbaar met die gemeld door ongehuwde volwassenen of volwassenen met een laag inkomen, en sterker dan die ervaren door schoolkinderen die geen moedertaalsprekers waren, volgens het onderzoek. In vergelijking met niet-beperkte individuen, verhoogde een beperking de gerapporteerde eenzaamheid met 19%. Mensen voelden zich eenzamer, ongeacht hoe streng hun beperking was, of hun beperking werd opgelegd of vrijwillig.
De studie concludeerde dat voedselbeperkingen en eenzaamheid toenemen en “mogelijk gerelateerde epidemieën zijn”, hetgeen verder onderzoek rechtvaardigt.
Tot op heden, zei Woolley, waren kinderen de primaire focus van onderzoek naar de effecten van voedselbeperkingen. Een landelijk representatief onderzoek dat ze van de Centers for Disease Control analyseerde, volgde het probleem niet bij volwassenen.
Maar in toenemende mate, zei ze, worden voedselbeperkingen op volwassen leeftijd doorgevoerd of kiezen volwassenen om gezondheids- of ethische redenen voor een beperkt dieet zoals glutenvrij, vegetarisch en veganistisch. Tot 30% van alle deelnemers aan haar onderzoek gaat over beperkingen, zei Woolley.
“Dit is een probleem waarvan ik denk dat mensen zich niet goed bewust zijn,” zei ze, “en dat heeft gevolgen voor het vermogen van mensen om contact te maken met anderen tijdens het eten.”
Bron: Kaitlin Woolley, Ayelet Fishbach, Ronghan (Michelle) Wang. Food restriction and the experience of social isolation.. Journal of Personality and Social Psychology, 2019; DOI: 10.1037/pspi0000223