Bij anafylaxie is een EpiPenprik nodig om snel adrenaline toe te dienen. Het kan iemands leven redden. Tot voor maart 2012 was het erg duur: 50 euro en het blijft
niet lang goed.
De EpiPen wordt vanaf 1 maart 2012 terugbetaald. Zeer goed nieuws dus! Het komt nu op 11,30 euro en 7,26 euro voor de WIGW (Weduwen, Invaliden, Gepensioneerden en Wezen).
In November 2010 was er vanuit het RIZIV een consensusvergadering rond allergie waarin er toch duidelijk aangetoond werd dat er in België een aantal problemen zijn.
Bijvoorbeeld de EpiPen. België was 1 van de weinige landen waar de EpiPen niet werd terugbetaald. Vanaf 1 maart 2012 is het wél terugbetaald, het positieve gevolg van die consensusvergadering waarin we gezegd hebben: het kan toch niet dat in ons ontwikkeld land er 50 euro moet betaald worden voor een middel tegen een levensbedreigende aandoening. Die mensen lopen altijd met angst en die pennen gaan niet zo lang mee, ongeveer 1 jaar. Dat is een eerste stap maar we hebben nog een lange weg te gaan; de overheid kan nog veel meer doen. In Nederland heb je een anafylaxievereniging. Die geven trainingen; aan ouders en aan leerkrachten op de scholen. Ik vind trouwens dat er in de Belgische scholen ook een EpiPen aanwezig moet zijn. Ja, we kunnen gerust een voorbeeld nemen aan Nederland.
Zijn er nieuwe behandelingen en/of medicatie in het vooruitzicht?
Wat allergische rinitis betreft: een behandeling die 100 jaar oud is, is de allergievaccinatie. Het risico van allergievaccinatie is dat men een allergische aanval kan krijgen, een astma aanval bijvoorbeeld. Nu is er ook de ‘graspil’ (Oralair ) tegen graspollenallergie; een vaccinatie in de vorm van pilletjes. Het is relatief veilig en het werkt heel goed. Ik denk dat deze pillen de toekomst zijn. Een behandeling duurt 3 jaar en na die periode houdt het effect nog een aantal jaren aan. Het probleem is dat het in België (nog)niet terugbetaald wordt. Dat maakt dat de behandeling momenteel nog een erg dure aangelegenheid is: 600 euro per jaar. Voor een therapie die de ziekte oorzakelijk aanpakt. Ik ben wel optimistisch; gezien de goede studies die voorhanden zijn en met de goede resultaten kan België dit alleen maar goedkeuren. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat we, als ontwikkeld land, achterop hinken ten opzichte van onze buurlanden.
Wat biedt de toekomst? Is er reden tot optimisme voor mensen met allergie? Hoe
kan de overheid daarbij helpen?
Qua sensibilisering gaan we de goede weg op maar de overheid moet het probleem erkennen; op die manier zal er meer gedaan kunnen worden. In alle grote centra in Vlaanderen wordt er aan allergieonderzoek gedaan, daar is geld voor maar het kan veel beter. Kankeronderzoek bijvoorbeeld heeft véél meer middelen. In de perceptie wordt allergie als iets te banaal gezien; de meeste mensen denken, goh, een snotneus…zo zien de meeste mensen allergie. En eigenlijk is dat ook zo; de meeste mensen hebben ook een milde vorm van allergie en die is goed behandelbaar. Van de 30 % mensen met allergie zijn er wel 10% die helaas erg veel last heeft, vaak een multipele aandoening heeft en minder goed behandelbaar is. De wetenschappelijke inzichten gaan wel vooruit maar de Gouden Graal hebben we toch nog niet gevonden. Erkenning van het probleem door de overheid zal leiden tot meer middelen voor onderzoek, nieuwe medicatie, terugbetalingen, patiëntenverenigingen,… . Nog een lange weg te gaan maar we zijn alvast op het goede spoor.
Hartelijk Dank voor dit gesprek!
Anna Dops